برخي روزنامه هاي صبح امروز سرمقاله هاي خود را به موضوعات زير اختصاص دادند.

* رسالت
روزنامه رسالت در سرمقاله امروز خود با عنوان "دو بر يك به نفع ايران " به قلم صالح اسكندري آورده است:رفتار مقتدرانه نمايندگان ايران در مذاكرات ژنو و تغييرات مثبت ادبيات حاكم بر اين دست مذاكرات، بازي حاصل جمع مثبت و البته با امتيازات بيشتري براي ايران بود. روزنامه تايمز در اين باره نوشت: “نتيجه اين همه گرد و خاك حاصل از نشست ژنو، دو بر يك به نفع ايران تمام شد.”
انتظار چند ساعته نماينده آمريكا براي مذاكره با سعيد جليلي و اينكه با اصرار موفق مي شود پس از پايان نماز نماينده ايران با او دست بدهد و چند دقيقه اي به گفتگو بپردازد از حواشي قابل تامل مذاكرات اخير است.مذاكرات ژنو به طور موفقيت آميزي حول بسته پيشنهادي جمهوري اسلامي ايران پيش رفت و آژانس بين المللي انرژي اتمي متعهد شد تا سوخت هسته اي ايران را با غناي20 درصد تامين كند. حفظ فناوري بومي غني سازي براي جمهوري اسلامي ايران و تغيير مسير مذاكرات حول بسته پيشنهادي، پيروزي ديپلماتيك بزرگي براي تهران است كه در صورت تداوم اين روند مي توان تحولات مثبت و سازنده اي را در روابط ايران و غرب پيش بيني كرد.
تا پيش از انجام مذاكرات موسوم به ژنو 2-، ادبيات آميخته با “ديپلماسي تهديد و تحريم”، گفتمان مسلط در موضع گيري ها و اظهارات غربي ها بود. در مذاكرات اخير واژه هاي جديدي از سوي5+1 همچون “آغاز سازنده”، “مذاكرات راضي كننده”، “مذاكرات جدي و صميمانه”، “نشست مثبت” مطرح شد.
اين مهم بدون ترديد حكايت از بازسازي و احياي اقتدار ملي ايران است كه دشمن تلاش زيادي كرد تا در انتخابات اخير به آن لطمه بزند.
اقتدار ملي جمهوري اسلامي طي200 سال اخير چه در سطوح منطقه اي و چه در عرصه بين المللي بي سابقه است.
همان طور كه پيش بيني مي شد با فروكش كردن قيل و قال هاي انتخابات يك دولت مقتدر سر بر آورده است كه قادر است منافع ملي را با كمترين هزينه ممكن و بيشترين برد متصور تامين نمايد.
يكي از دغدغه هاي مقام معظم رهبري پيش از انتخابات دهم رياست جمهوري راي بالاي رئيس جمهور منتخب و تشكيل يك دولت مقتدر به منظور تقويت جايگاه ايران در ابعاد منطقه اي و جهاني و همچنين تحكيم انسجام ملي بود.
اقتدار ملي ايران به معناي مجموع توانمندي هاي ملت در سطوح مختلف رهبري، كارگزاران، توده مردم و نهادهاي مربوط، طي سالهاي اخير رشد قابل توجهي پيدا كرده است كه به ارتقاي نقش و جايگاه منطقه اي و بين المللي ايران منجر شده است.
كالبد شكافي اقتدار ملي درايران نشان مي دهد جمهوري اسلامي در حالي وارد چهارمين دهه از عمر با بركت خود شده است كه با تاكيد بر مجموعه منابع نرم و سخت بومي تنها رمز پيشرفت را اعتماد به نفس ملي، اميد به آينده و تكيه بر توانمندي هاي جوانان اين مرز و بوم مي داند.
به يمن ايستادگي مسئولان، خودباوري علمي دانشمندان ايراني و مديريت دانش محور؛ جوانان ايراني خط قرمز غني سازي كه غربي ها مدعي آن بودند را پشت سر گذاشتند. جمهوري اسلامي ايران اكنون در بين7 كشور دنيا قرار گرفته است كه مجموعه سوخت هسته اي را به طور كامل در اختيار دارد. امروز از نظر ايران مسئله هسته اي تمام شده است.
ديروز در همين زمينه رهبر معظم انقلاب در دانشكده دريايي امام خميني(ره) نوشهر دستيابي به اقتدار حقيقي را حق و وظيفه هر ملت دانستند و افزودند: “ايمان به خدا، عنصر اصلي اقتدار حقيقي است كه در پرتو آن، عزم و اراده و معنويت و پيشرفت علمي، سياسي و اقتصادي نيز به وجود مي آيد.”
نوعا اعتقاد بر اين است هيچ يك از الگوهاي قدرت بدون داشتن انطباق با مباني فرهنگي يك جامعه، نمي توانند به “اقتدار” تبديل شوند و توانمندي هاي موجود را در مسير هدفمندي هدايت كنند.
منظومه اقتدار ملي در چند سال اخير حول توانمندي هاي بومي آحاد ملت ايران در عرصه هاي مختلف شكل گرفته است و هيچ قدرتي نمي تواند خواست خود را بر اين ملت تحميل كند. جنس اقتدار ملي در ايران از “قدرت معنوي ومردمي” است.
ورود به باشگاه هسته اي و دفع تهديدات موجود با كمترين هزينه ممكن، ورود به باشگاه هوا فضا، نقش موثر در معادلات منطقه اي به خصوص در قضيه عراق، افغانستان، فلسطين و...، تاكيد بر ظرفيتهاي بومي و اسلامي به عنوان نقشه اقتدار ملي، دفاع از اقتدار و عزت ملي در برابر تهديدات آمريكا و واداشتن سياستمداران ايالات متحده به درخواستهاي مكرر براي مذاكره با تهران، مواجهه عقلاني با بحران اقتصادي جهاني و... بخش اعظمي از مسير پروسه ترميم و بازسازي اقتدار ملي را هموار كرد.
امروز جمهوري اسلامي ايران علاوه بر اينكه داراي يكي از ارتشهاي قدرتمند غير هسته اي جهان است در عرصه نبرد نرم نيز از منابع سرشار اجتماعي، فرهنگي و مذهبي برخوردار است و قادر است با تكيه بر عوامل بازدارنده از اين كارزار نيز با سربلندي بيرون بيايد. جنگ نرمي كه دشمن در انتخابات اخير تدارك ديده بود به مراتب پيچيده تر و سخت تر از8 سال جنگ تحميلي بود كه البته باعنايت حضرت ولي عصر(عج) و مديريت هوشمندانه رهبر معظم انقلاب با شكست روبرو شد.

* كيهان
روزنامه كيهان در يادداشت روز خود با عنوان "دست هاي بحران آفرين در يمن " به قلم سعدالله زارعي آورده است: اينك دو ماه از آغاز «جنگ ششم» ميان دولت يمن و «مبارزان صعده» مي گذرد اما با اين وجود، دلايل و شواهد همه از تشديد اوضاع حكايت مي كنند.
افزايش حملات نظامي ارتش به مواضع حوثي ها و پيشروي «مبارزان صعده» در دو استان شمالي-عمران و صعده- و كشيده شدن درگيري ها به مناطقي خارج از اين استانها، سفر پياپي هيات هاي ديپلماتيك به يمن همه از دشواري هاي جنگ ششم و ناتواني ارتش يمن در خاتمه دادن به درگيري ها حكايت مي كنند.
روز گذشته سفر عمروموسي دبيركل اتحاديه عرب به صنعا در حالي انجام شد كه مردم شهرهاي مختلف- بخصوص جنوبي ها- راهپيمايي هاي گسترده اي را ترتيب دادند تا از طريق او به سران عرب پيام دهند كه حمايت صرف از علي عبدالله صالح كمكي به حل بحران موجود نمي كند. اين تظاهرات در الضالع به درگيري با پليس منجر شد. در درگيري هاي بخش «ساقين» در استان صعده و مناطق « العند» و «الطلح» تظاهرات به خاك و خون كشيده شده و حتي ارتش يمن با جنگنده ها به صف تظاهرات كنندگان حمله كرده اند! درگيري ها در محضه، غمان، بني معاذ، آل عقاب و منبه نيز با تلفات توام بوده است.
اين قلم درخصوص درگيري هاي موجود در بخش شمالي يمن قبلاً نكاتي را نوشته ام اما با توجه به تشديد درگيري ها و گسترش دامنه آن به ساير استان ها تأمل دوباره اي نياز است كه به اختصار به آن وارد مي شويم:
1- درگيري هاي يمن اينك بطور آشكار وارد فرآيندي منطقه اي و بين المللي شده است سفر دو هفته پيش «ژنرال ديويد پترائوس» فرمانده نظاميان آمريكايي در خاورميانه به يمن و سفر دو روز پيش «ژنرال ويليام مكراون» فرستاده ويژه آمريكا به يمن و گفت وگو با علي عبدالله صالح رئيس جمهور يمن و اظهارات صريح مكراون عليه مبارزان صعده نشان دهنده علاقه آمريكايي ها به بين المللي كردن بحران يمن است. سفر ده روز پيش ابوالغيط و ژنرال سليمان وزير امور خارجه و رئيس سازمان اطلاعاتي مصر به صنعا و اعلام حمايت صريح آنان از دولت يمن و سفر ديروز ديپلمات نام آشناي مصري -عمرو موسي دبيركل اتحاديه عرب- به صنعا و اظهارعلاقه او به ايفاي نقش ميانجي نيز بيان كننده علاقه مصري ها به منطقه اي شدن بحران يمن است.
بين المللي شدن بحران داخلي يمن هيچ كمكي به حل درگيري ها نمي كند و اساساً هدف آن كاستن از درگيري ها نيست، حضور دولت هاي فرامنطقه اي و منطقه اي باعث تشديد بحران و تطويل آن خواهد شد دقيقاً به دليل تشديد حمايت هاي بين المللي و عربي از دولت صنعا- در مقابل جنبش شمال- علي عبدالله صالح بر شدت درگيري ها افزوده و در مقابل، اين اقدام به تشديد مقاومت و حتي حمله پيشروانه حوثي ها- در مناطقي فراتر از دو استان درگير عمران و صعده- منجر گرديده است و از همه مهمتر اينكه اين درگيري ها مبارزان جنوب را نيز به تحرك تازه اي واداشته و حتي فرياد جدايي آنان از بخش شمالي را بلند كرده است با اين وصف مي توان با قاطعيت گفت كه بين المللي و منطقه اي كردن بحران يمن فقط خدمت به كساني است كه در بين المللي كردن بحران براي خود كلاهي فرض كرده اند.
2- تشديد درگيري ها در صعده و عمران و كشيده شدن دامنه درگيري ها به سه استان- از 6 استان- جنوبي اين كشور بطور واضح از ناتواني ارتش يمن در كنترل بحران حكايت مي كند. ارتش به رغم گذشتن دو ماه از دور ششم درگيري ها نتوانسته كاري از پيش ببرد طبق گزارش ديروز شبكه سعودي-اسرائيلي «العربيه»، حوثي ها در جريان درگيري هاي دو روز پيش موفق شده اند تا جاده ارتباطي صعده به صنعا را به كنترل خود درآورده و بر مناطق وادي واسط، رهضه، الخوفان و حباشه مسلط شوند با اين وصف ارتش يمن ناچار است فرمولي غير از افزايش حملات نظامي را براي كاستن از درگيري ها بيابد وگرنه با توجه به توسعه دامنه درگيري ها به 3 استان جنوبي احتمال تجزيه يمن را بايد جدي گرفت. اين تجزيه قطعاً به ضرر ملت يمن و به نفع سياست هاي سعودي كه سيطره بر يمن را در دستور كار دارد، خواهد بود.
3- نقش تسليحاتي عربستان بسيار عيان تر از آن است كه بتوان با تبليغات سياسي و رسانه اي از انظار دور نگه داشت، با اين وجود اين روزها مقامات سعودي و يمني از وجود سلاح هاي چيني خبر مي دهند، سلاح هايي كه جعل شده و به كشور ديگري تعلق دارند! طبعاً كسي باور نخواهد كرد كه اين سلاح ها از خارج از شبه جزيره وارد مناطق شمالي و جنوبي شده باشند به همين دليل آنان ناچار به جعل يك خبر روي آورده اند تا وانمود شود اين سلاح ها از طريق حزب الله لبنان به صعده گسيل شده اند. موسسه امنيتي استرادفورد آمريكا ادعا كرد كه در درگيري هاي صعده 12 عضو حزب الله لبنان كشته شده اند! و حال آنكه اساساً يمني ها نيازي به كمك حزب الله ندارند و آنان مي دانند كه حضور يك عضو حزب الله در ميان آنان دولت هاي عربي شبه جزيره و كشورهاي وابسته منطقه شاخ آفريقا را به حمايت عملياتي تر از دولت عبدالله صالح تشويق و تحريك مي كند. به ميان كشيدن پاي حزب الله در درگيري هاي يمن براي توجيه دخالت آشكار و عملياتي وهابي هاي سعودي در دو سوي درگيري صورت مي گيرد.
4-براساس شواهد و قرائن خبري، بعد از آنكه عمليات نظامي عليه مبارزان صعده به بن بست رسيد يك مثلث اطلاعاتي مركب از دستگاههاي اطلاعاتي يمن، عربستان و رژيم صهيونيستي تشكيل شد تا اولا مطالعات مشتركي را براي يافتن نحوه مقابله با مبارزان صعده انجام دهند و ثانياً پايه هاي يك رژيم امنيتي را براي مهار انقلاب اسلامي در حوزه عربي بنا كنند. از ديدگاه مقامات تل آويو و رياض براي استقرار چنين رژيمي و هماهنگ كردن كشورهاي حوزه عربي با آن به تشديد درگيري ها در يمن نياز است. از نظر اين مثلث، با تشديد درگيري ها، ايران ناچار است از بيطرفي كنوني خارج شده و به يك طرف درگيري تبديل گردد در اين صورت مي توان اين اتهام كه ايران به گسترش نهضت شيعي در حوزه عربي سرگرم است را جا انداخت و جبهه عربي را در مقابل آن قرار داد. ورود موسسه امنيتي استرادفورد آمريكا به ماجرا و دروغپردازي درباره حضور حزب الله لبنان در صعده و عدم پذيرش نقش ايران بعنوان ميانجي از سوي دولت يمن و تاكيد بر نقش آفريني ايران در درگيري هاي داخل يمن همه بر اين مبنا شكل گرفته اند.
5- دولت علي عبدالله صالح در عين اينكه طي هفته هاي اخير با طرح هاي آمريكايي، سعودي و صهيونيستي همراهي نشان داده است اما نگراني هاي خاص خود را نيز دارد او به خوبي مي داند كه تجزيه طلبان جنوب- نيروهاي علي سالم البيض رئيس جمهور سابق يمن جنوبي- و مبارزان صعده اگر به يكديگر الحاق كنند، كاربر دولت او سخت مي شود و كمك هاي مثلث رياض، تل آويو و واشنگتن نيز نمي تواند مشكل او را حل كند از اين رو او برخلاف تاكيد اين مثلث بر لزوم سركوب شديد «مبارزان شمال»، راههاي توافق با حوثي ها را نيز دنبال مي كند. علي عبدالله صالح از يك سو طي روزهاي گذشته با بعضي از شيوخ- از جمله شيخ طايفه آل حميد- تماس گرفته و آنان را به وساطت فراخوانده و از سوي ديگر بيش از كار با محور عربستان به كار با محور مصر مي انديشد. رئيس جمهور مصر با فرستادن دو نامه به ملك عبدالله و عبدالله صالح اولين اقدام را براي كمك به دولت يمن در كنترل بحران انجام داد و سپس با اعزام وزيران خارجه و اطلاعات خود به پايتخت يمن راههاي «توافق» را به بحث گذاشت. حضور مصري ها در بحران هاي يمن سابقه دارد و هيچگاه مورد استقبال عربستان نبوده است. با اين وصف طي هفته هاي آينده نوعي رقابت ديپلماتيك و اردوكشي در حوزه عربي بر سر بحران يمن شاهد خواهيم بود.
6- تداوم درگيري ها در يمن- و در هر نقطه ديگر ميان مسلمانان- به نفع صهيونيست ها خواهد بود به همين دليل هرگاه دو گروه درگير به هم نزديك مي شوند با تحريك دشمنان مشترك خود مواجه مي گردند. در اين درگيري ها مبارزان صعده مظلوم واقع شده اند چرا كه هم آماج حملات نظامي و هم آماج حملات تبليغاتي و رسانه اي بوده اند ولي با اين وجود به نظر مي رسد در شرايط كنوني ختم بحراني كه هيات هاي آمريكايي، اسرائيلي و سعودي براي تشديد آن از يك طرف ماجرا حمايت مي كنند، قطعاً به نفع مبارزان يمن خواهد بود.

* جمهوري اسلامي
روزنامه جمهوري اسلامي در سرمقاله امروز خود با عنوان "سردرگمي ناتو در افغانستان " آورده است:افغانستان اكنون روزهاي حساسي را پشت سر مي گذارد. شبه نظاميان طالبان اين هفته در يك روز ركورد تعداد كشته هاي اشغالگران را شكسته و با حملات غافلگيرانه 10 نفر را به هلاكت رساندند . بدين ترتيب تعداد نظاميان آمريكائي كه در افغانستان به هلاكت رسيده اند به 774 نفر رسيده است . اين خونين ترين روز براي آمريكا و ناتو در طول سال هاي اشغال افغانستان بوده است .
اگر چه اين حوادث نشان مي دهند آمريكا و ناتو در افغانستان روزهاي سختي رامي گذرانند ولي به نظر مي رسد « پنتاگون » وزارت دفاع آمريكا و مقامات ارشد نظامي دقيقا در انتظار دريافت چنين اخباري بوده اند تا با مانور سياسي ـ تبليغاتي پيرامون آن براي افزايش تعداد نظاميان ناتو در افغانستان زمينه چيني كنند . طالبان بطور همزمان از اسارت 35 پليس افغان خبر داده و از تشديد حملات خود عليه نظاميان آلماني و انگليسي نيز سخن به ميان آورده است .
دقيقا در چنين شرايطي ژنرال « استنلي مك كريستال » فرمانده نيروهاي آمريكائي و ژنرال « ديويد ريچاردز » فرمانده جديد نظاميان انگليسي در افغانستان درباره ضرورت افزايش تعداد نظاميان ناتو بمنظور « مهار اوضاع انفجارآميز » در اين كشور موضع گيري كرده اند.
تجربه نشان داده است هر زمان اشغالگران به حادثه اي براي تامين اهداف سياسي ـ تبليغاتي خود احتياج دارند طالبان به كمك آنان مي شتابد تا آنها را در تامين اهدافشان ياري نمايد. ولي نكته قابل تامل اينست كه در ماههاي اخير « ناتو » درصدد برقراري نوعي مصالحه با طالبان برآمده و تقريبا تمامي مقامات ارشد ناتو بويژه نظاميان آمريكائي و انگليسي درباره ضرورت تفاهم با طالبان و بازگرداندن آنها به قدرت اظهارات مسالمت جويانه اي داشته اند.
كشورهاي اروپائي عضو ناتو نه تنها با افزايش تعداد نظاميان در افغانستان مخالفند بلكه حتي ادامه حضور نظامي در اين كشور را غيرقابل توجيه ارزيابي مي كنند. در واقع سئوال اصلي اينست كه اگر قرار بر تفاهم با طالبان است بدين ترتيب ارتشهاي ناتو در افغانستان با چه كسي مي جنگند بعلاوه افزايش تعداد نظاميان چه توجيهي دارد
مقامات آمريكا و انگليس در عين اعتراف به ناكامي نظاميان در جنگ عليه طالبان همچنان خواستار افزايش نيروهاي ناتو هستند ولي اخيرا با تغيير موضع خاطرنشان كرده اند افزايش نظاميان به خاطر « مقابله با جنگ رواني » طالبان است و نه جنگ نظامي ! بدين ترتيب طبعا سئوال مهمتر اينست كه وقتي از دست 100 هزار نظامي مستقر در افغانستان كار زيادي ساخته نيست ورود 40 هزار نيروي ديگر چه معجزه اي را مي تواند رقم بزند آمريكا و انگليس در يك توجيه انفعالي مي گويند خواستار كاهش تلفات هستند تا بتوانند با افزايش نظاميان ناتو مانع قدرت گرفتن طالبان و ميدان دادن به افراطيون شوند. اين در واقع سياست جديدي است كه به موجب آن آمريكا و انگليس طالبان را به دو دسته يعني « افراطي » و « ميانه رو » تقسيم كرده اند و ادعا مي كنند مي توانند « ميانه روها » را در قدرت مركزي شريك سازند و افراطيون را به حاشيه برانند!
محافل كنگره آمريكا با اين توجيهات فريبكارانه مخالفند و قويا معتقدند هرگونه حضور بيشتر در افغانستان به منزله فرو رفتن در عمق باتلاقي است كه حيثيت آمريكا و ناتو را در كام خود برده و « هضم » كرده است . « رپ اسكلتون » رئيس كميته نيروهاي مسلح كنگره آمريكا به اوباما و رهبران پنتاگون هشدار داده است كه درباره اتخاذ استراتژي جديد بيشتر بينديشند و ازشكست ها و ناكامي هاي گذشته درس بگيرند. با اينهمه تيم اوباما و مشاورانش در شوراي امنيت ملي وزارت خارجه و پنتاگون روزهاي پركاري را مي گذرانند كه در آن واحد از يكطرف مقامات كنگره را براي افزايش تعداد نظاميان و دريافت بودجه بيشتر از گذشته متقاعد سازند واز طرف ديگر با مخالفتهاي ساير اعضاي ناتو مقابله كنند.
در حال حاضر حتي متحدان آمريكا در ناتو هم دچار ترديد شده اند و حاضر نيستند توجيهات اوباما را بپذيرند. بعلاوه حتي برخي از نمايندگان دمكرات كنگره با سياستهاي كاخ سفيد در افغانستان به شدت مخالفند و اوباما را صراحتا به « بي تدبيري » و « ندانم كاري » متهم ساخته اند.
مشكل بزرگ اوباما اينست كه مديران جنگ در پنتاگون همان تيم نومحافظه كاران به رياست « رابرت گيتس » وزير دفاع آمريكا هستند كه در واقع سياستهاي تيم بوش را ادامه مي دهند و شكست آنها قطعا بنام اوباما و دمكراتها ثبت خواهد شد. اين بدان معني است كه « گيتس » و دستيارانش از بابت شكست در افغانستان نه تنها ضرري نمي كنند بلكه حتي به نفع جناح آنها تمام خواهد شد كه اوباما در افغانستان با شكست و ناكامي بيشتر و خفت بارتري مواجه گردد.
دقيقا به همين دليل است كه دمكراتها و تيم مشاوران اوباما اعتقاد چنداني به صحت گزارشات و دقت تحليل هاي پنتاگون و ارتش ندارند و مواضع ژنرال « مك كريستال » هم آنها را دچار ترديد و انفعال كرده است . تصادفي نيست كه اوباما پس از ديدار رسمي با « آندرس فوگ راسموسن » دبيركل ناتو در كاخ سفيد كوچكترين اشاره اي به گزارش ژنرال « مك كريستال » نكرد. او از كنار تحليل هاي اين فرمانده ارشد آمريكائي گذشت و حاضر نشد چنين تحليلي از اوضاع افغانستان را رسما تاييد كند ولي به ناتواني آمريكا و ناتو در نابودي القاعده و طالبان صراحتا اعتراف كرد.
مشكل بزرگ آمريكا و ناتو اينست كه سازمان ملل هم ديدگاه ديگري در قبال افغانستان دارد و مواضعش با كاخ سفيد كاملا در تعارض است . « كاي ايده » نماينده سازمان ملل در امور افغانستان بطور رسمي خواستار تغيير سياست آمريكا در اين كشور جنگ زده شده و هشدار داده است كه زمان به زيان آنها به پيش مي رود و لازم است به فكر گزينه هاي ديگري بجز راهكارهاي نظامي باشند. چرا كه روشهاي كنوني فقط باعث رنج و نابودي مردم افغانستان شده است .
مقامات ارتش آمريكا و پنتاگون مرتبا در خصوص تعداد كشتگان طالبان گزارش مي دهند و از مرگ چهار هزار تن از نيروهاي طالبان سخن به ميان آورده اند ولي گزارش منابع مستقل نشانگر آنست كه اين رقم دقيقا تعداد قربانيان غيرنظامي را تشكيل مي دهد و آمريكا تمامي قربانيان جنايات خود را پيشاپيش تروريست مي نامد! همين پديده باعث اعتراض رسمي حامد كرزاي رئيس جمهور افغانستان شده است . كرزاي تاكنون براي تشكيل چندين گروه تحقيق درباره ابعاد جنايات آمريكا عليه شهروندان بويژه روستائيان افغاني وعده داده ولي اين قبيل وعده ها عموما مشمول مرور زمان شده و كمتر به انتشار نتايج تحقيق رسمي انجاميده است . با اينهمه در چند مورد نادر آمريكا رسما از قتل غيرنظاميان افغاني بر اثر شليك موشك از هواپيماهاي بدون سرنشين اظهار تاسف كرده ولي آنرا « اجتناب ناپذير » معرفي نموده است !
اين حملات عليه مردم افغانستان تقريبا بدون وقفه ادامه دارد و به دنبال هر اقدامي از اين دست آمريكا آنرا موفقيتي بزرگ عليه تروريستهاي محلي قلمداد مي كند اقدام جنايتكارانه اي كه حتي اخيرا حامد كرزاي هم در محكوم كردن و وعده دادن براي بررسي و تحقيق در اين خصوص اصراري نمي ورزد!

* مردمسالاري
روزنامه مردمسالاري در يادداشت روز خود با عنوان "تعطيلي سه روزنامه و طرح چند پرسش "به قلم پژمان موسوي آورده است: همين ديروز بود كه يكي از نمايندگان عضو فراكسيون اقليت مجلس خبر از ناخوشي اوضاع مطبوعات در آينده نزديك داد و به صراحت اعلام نمود كه مطبوعات افق روشني را در پيش رو ندارند و از سوي ديگر رئيس دانشگاهيان مجلس نيز از دولتي شدن تركيب هيات منصفه مطبوعات گلايه كرده بود. به فاصله چند ساعت پس از طرح اين اظهارنظر، خبري بر روي خروجي خبرگزاري ها قرار گرفت كه مطابق با آن سه روزنامه آرمان، فرهنگ آشتي و روزنامه محلي تحليل روز شيراز به محاق توقيف گرفتار آمده بودند و بدين ترتيب چراغ سه روزنامه ديگر هم در اين كشور به خاموشي گراييد. هر چند عللي شكلي و صوري علت توقيف اين سه روزنامه منتقد اعلا م شده است اما وقتي به عمق ماجرا مي نگريم همان حكايت هميشگي را مي بينيم و بس... هيات نظارت بر مطبوعات بنا به وظايف ذاتي خود مي بايست مطابق انتظار افكار عمومي نقش حمايتي و البته نظارتي خود را به نحو احسن به انجام رساند و اينگونه نباشد كه ما از اين هيات نقشي اين چنين را ببينيم و حسرت بخوريم كه آخر چرا؟ البته با روي كار آمدن وزير ارشاد كه در طول اين مدت در ا ظهارنظرهايش دائما از آزادي مطبوعات سخن گفته بود انتظاري غير از اين بود; راستي چرا با وجود اينكه هيات نظارت بر مطبوعات مي توانست با مذاكرات شفاهي و كتبي مشكلا ت حقوقي دو روزنامه آرمان وفرهنگ آشتي را حل وفصل كند، ناگهان به توقيف اين هر دو همت مي گمارد؟مگر در طول روزها و ماه هايي كه از ا